تو چه ساده ای و من چه سخت

تو پرنده ای و من درخت

آسمان همیشه مال توست

ابر زیر پای توست

من ولی همیشه گیر کرده ام

تو به موقع میرسی و من  

  سال هاست دیر کرده ام

خوش به حال تو که می پری!

راستی!چرا دوست قدیمی ات - درخت را -

با خودت نمی بری؟

فکر میکنم توی آسمان

جا برای یک درخت هست.

هیچ کس در بزرگ باغ را

روی ما نبست!

یا بیا و تکه ای از آسمان برای من بیار

یا مرا ببر توی آسمان آبی ات بکار.

خواب دیده ام

دست های من

آشیانه تو می شود.

میوه ام:

سیب سفید آفتاب.

برگ های تازه ام:

ورق ورق

نور ناب.

خواب دیده ام شب ستاره ها

از تمام شاخه های من

تاب می خورند.

ریشه های تشنه ام

توی حوض خانه ی خدا

آب میخورند.

من همیشه خواب دیده ام ولی......

راستی هیچ فکر کرده ای یک درخت

توی باغ آسمان چقدر دیدنی ست !

ریشه های ما اگرچه گیر کرده است.

میوه های آرزو،   ولی  رسیدنی ست